Ons verhaal
Het begon in een tijd die voor velen zwaar was. De wereld stond stil, straten waren leeg, en dagen voelden soms eindeloos. Ook wij voelden die zwaarte. Om niet volledig in die stilte te verdwijnen, besloten mijn vrouw en ik iets te doen wat we altijd al hadden gewild: we namen een hond.
Nelson kwam ons leven binnen—een Duitse staande korthaar, nog jong en onschuldig, maar met een energie die ons letterlijk in beweging bracht. Hij dwong ons om naar buiten te gaan, ook op dagen dat we liever binnenbleven. Hij was degene die ons aan het lachen maakte als alles om ons heen stil leek. Zonder dat hij het wist, was hij onze persoonlijke trainer, relatietherapeut en psycholoog in één.
Door hem beseften we dat we meer wilden dan alleen maar “functioneren”. We wilden leven. Écht leven. Onze oude droom—verhuizen naar Spanje—kwam steeds vaker ter sprake. Een plek met zon, ruimte, natuur. En dus hakten we de knoop door: we gingen kijken waar onze toekomst kon liggen.
Valencia
Na een paar reizen werden we verliefd op Valencia. Het licht, de geur van sinaasappels, de levendigheid... Het voelde goed. We kochten er een appartement en dachten dat we onze droom hadden gevonden. Maar al snel merkten we dat het stadsleven niet paste bij Nelson—en eigenlijk ook niet meer bij ons. De kleine hondenparkjes, het geluid, de drukte... We misten de stilte van het buitenleven.
Serra de Calederona
Tijdens wandelingen in het natuurpark Serra de Calderona gebeurde er iets. Daar, tussen de bergen, pijnbomen en het gezang van vogels, voelden we een rust die we lang niet hadden gevoeld. Het was alsof we daar wél konden ademhalen. In dat gebied ontdekten we Náquera, een klein dorpje dat verscholen ligt in de heuvels. Het voelde meteen alsof het op ons wachtte.
Naquera
Niet veel later kochten we er een huis. Het was ooit een oud gemeenschapsgebouw. Toen we de sleutel kregen, voelden we meteen dat we helemaal opnieuw moesten beginnen. We hebben het stap voor stap gestript—oude vloeren eruit, ramen eruit, plafonds naar beneden—tot er niets meer overbleef dan de kale muren en het dak. Het voelde alsof we het verleden langzaam losmaakten om ruimte te maken voor iets nieuws. Terwijl we daar tussen het puin stonden, zagen we niet alleen stenen en stof, maar al het leven dat dit huis weer zou krijgen. Mijn achtergrond in design, en interieurontwerp, maakte dat ik het bijna meteen voor me zag: hoe het licht door de ramen zou vallen, hoe de keuken eruit zou zien, waar we op warme avonden zouden zitten. We begonnen.
Die anderhalf jaar waren intens. Leren hoe alles werkt in een ander land, vergunningen regelen, vakmensen vinden—metselaars, timmermannen, stukadoors, lassers, schilders. Elke dag opnieuw beslissingen nemen, materialen uitzoeken, fouten herstellen, maar ook momenten van pure vreugde als weer een stukje werkelijkheid werd.
En toen, op een avond, zaten we voor het eerst op ons terras. De bergen kleurden oranje in de ondergaande zon, Nelson lag rustig naast ons. Het was stil, maar niet leeg. Het was vol. Dit was het leven dat we zochten.
Maar met die rust kwam ook een vraag: Wat nu?
Zo ontstond Casa Care Valencia
Alles wat we in die periode hebben geleerd, wilden we niet voor onszelf houden. Want we wisten: er zijn meer mensen zoals wij. Mensen die dromen van een huis in Spanje, maar die vastlopen op vragen zoals: Waar begin je? Wie kun je vertrouwen? Hoe regel je vergunningen? Waar vind je de juiste mensen en materialen?
Wij hebben het zelf ervaren
Een huis kopen of verbouwen in Spanje is prachtig, maar zonder kennis en betrouwbare hulp kan het ook overweldigend zijn. Daarom zijn we Casa Care Valencia begonnen.
Wij begeleiden mensen die hier een huis willen kopen, verbouwen of opknappen. Van het zoeken naar de juiste plek, tot het samenstellen van een betrouwbaar team van vakmensen, het regelen van vergunningen en het bewaken van de kwaliteit tijdens de renovatie.
Wat begon als ons persoonlijke avontuur, is nu uitgegroeid tot iets groters: een manier om anderen te helpen hun Spaanse droom waar te maken—zonder de stress en valkuilen die wij zelf hebben meegemaakt.
